Vertrek naar IJsland

Na ca een jaar lang praten, internetsurfen, lezen, potentiele medereizigers polsen, etc… vertrekken Peter, Jack en ik naar IJsland.

De reserveringen voor de boot en overnachtingen zijn gemaakt en dus kan de reis beginnen. Vanavond worden de laatste voorbereidingen getroffen voor de routes op de GPS van Peter. Dan, morgen nog koffers pakken en overmorgen richting Denemarken via Duitsland om vanuit Hirtshals met de boot naar Torshavn (Faroer eilanden) te reizen.

Op deze site kun je onze (koude?) reis volgen aan de hand van verhalen en foto’s, voorzover we internetverbinding hebben. Via de kaart kun je zien waar we ons bevinden en waar we zijn geweest.

We zien je graag terug op ons reislog. Reageren mag.

Groetjes,

Elly, Jack & Peter

Waldkirch / Hellendorf / Margraten

Waldkirch - Hellendorf: Met zon en al een behoorlijke temperatuur ’s ochtends vertrokken. Gereden via Obernai (Frankrijk) en o.a. de col de Valsberg. Toen we de Rijn wilden oversteken was er helaas geen veer te bekennen. Een tandeloze Duitser (kruising tussen Tedje van Es en Dirk) op een Kawasaki racer wilde ons wel naar een volgende oversteek brengen. Super aardig van hem. Na de oversteek, via een brug, enkele dorpen verder, zijn we onze reis vervolgd richting hotel Struppshof. Het was echt bloedje heet en dan met al die kleren aan. We waren blij toen we arriveerden. Na het eten nog een wandeling langs een beekje gemaakt.

Hellendorf - Margraten: Vandaag nog een laatste mooie route richting huis. Het is vandaag weer erg heet en dat betekent zweten op de motor. De route ging voor een groot deel langs de Our, de ene keer in Duitsland en de andere keer weer in Luxemburg. Toen het rond twaalf uur erg heet was hebben we een stukje snelweg gereden, maar ook dat is erg heet, dus maar weer binnendoor. Op de Baraque Michel nog een salade gegeten en toen naar huis.

En nu weer thuis:In Italië was Arpino het meest verrassende stadje. De overnachtingplaatsen liepen uiteen van luxe, idyllisch, eenvoudig, bio, paradijsjes; ze hadden allemaal wel iets bijzonders. Het eten in Italië was geweldig; dat hebben we al gemerkt aan ons gewicht. Dat wordt dus ‘abspecken’/’op regime’ de komende tijd.

We hebben genoten van de afgelopen twee maanden, maar helaas komt aan alles een keer een eind. Jack gaat komende maandag (5 juli) weer werken; ik heb nog anderhalve week vrij, tot 15 juli. We bedanken iedereen voor de reacties en het meelezen/meeleven. We wensen jullie nog een mooie zomer, fijne vakantie, succes met huizen en bouwen, enz. en hopen jullie snel weer te zien.

St Michel Maurienne / Oberrohrdorf / Waldkirch

Montali - St. Michel Maurienne - Oberrohrdorf - Waldkirch: Vanochtend afscheid genomen van Montali en met name van Malu. Malu (van origine Braziliaanse en afgestudeerd architect met specialisatie historische gebouwen) is het brein in de keuken van Montali. Zij (en haar keukenbrigade) heeft 20 jaar research verricht om smaakvol vegetarisch te kunnen koken en heeft dit ook vastgelegd in een kookboek. Het vegetarisch eten is van absolute topkwaliteit. Nu doet zij heel veel research om ook mensen die een glutenintolerantie hebben smaakvol (vegetarisch) eten te kunnen aanbieden. Het is een zeer bevlogen dame. Zij kan blijven vertellen over haar project. Vandaag een autosnelweg rit richting Chambery. Onderweg heeft Jack (en ik dus ook) in een wegrestaurant de wedstrijd Nederland-Slowakije gekeken en daarna zijn we doorgereden naar St. Michel Maurienne. Het hotel (hotel Savoy) inclusief eten wat we hier hebben is wel even wennen na de afgelopen dagen. Überhaupt vlees eten is toch wel vreemd. De volgende ochtend door naar Voglans. Het was nog niet zo gemakkelijk om de dealer te vinden op het industrieterrein maar uiteindelijk stonden we dan toch voor de deur van Moto Warm up. De motor was gelukkig ook echt klaar. Hij werd nog een beetje gepoetst. En toen ze hem wilden starten gebeurde er niets. Bleek de accu leeg, kwamen ze eerst ook nog met een defecte accu. Na de poging met een andere accu startte hij onmiddellijk. Daarna ons Cliootje bij de luchthaven in Voglans afgeleverd en toen konden we op weg met de motor. We hadden een nieuwe route gemaakt vanuit Voglans naar Oberrohrdorf en die zijn we gaan rijden. Helaas begon het te regenen in de Jura vlakbij Geneve. Vanwege de regen zijn we illegaal de snelweg in Zwitserland (autobaanvignetplichtig) gaan rijden. Onderweg hebben we nog een gigantische file gehad vanwege een ongeluk, en dat allemaal bij een temperatuur van 31,5 graad (volgens de boardcomputer). Om ongeveer zes uur kwamen we aan bij Horst en Prisca in Oberrohrdorf. We werden weer hartelijk ontvangen door hen en ’s avonds hebben we gebarbecued (Horst war ein excellenter Chef am Grill, und Prisca for the finishing touch). We hebben nog tot ’s avonds laat buiten op hun terras gezeten. De volgende ochtend ontbeten en op weg naar Duitsland. Helaas hadden we niet zoveel geluk en regende het ook in de Hochschwarzwald en hebben we dus een paar keer moeten schuilen (we hadden de regenbroeken vergeten). Na de laatste regenbui zijn we richting het mooie weer gereden. Net buiten Waldkirch hebben we op een idyllisch plekje hotel Kohlenbacherhof gevonden. We hebben er net buiten gegeten en zitten nog te genieten van het uitzicht vanaf het terras. Nog twee motordagen en dan zijn we weer thuis.

Montali

Leonessa - Montali: Vandaag een korte rit naar Montali. We hebben nagenoeg de hele route gereden die we ook voor de motor gepland hadden. Eerst naar Cascia, we hebben het niet opgezocht op wikipedia, maar het leek wel een pelgrimsoord. Vervolgens via Cerreto di Spoleto, Bastardo, Collepepe naar Colle San Paolo. Vlak na het verlaten van Leonessa hebben we de Abruzzen achter ons gelaten en rijden we Umbrie binnen. Prachtige heuvel- en bergachtige landschappen met evenzo mooie dorpen. Al rijdende door dit landschap kwam bij ons de gedachte op dat we best verder zouden willen reizen en niet terug naar huis. Wel de motor oppikken en daarna gewoon weer verder gaan. Maar helaas, de werkelijkheid is anders, we moeten ook weer wat nieuwe centjes gaan verdienen. Na Colle San Paolo krijgen we ca. 5 km onverharde weg richting Montali. Het is goed te doen; alleen gaat het wat langzaam omdat je niet hard kunt rijden. Aangekomen bij Countryhouse Montali valt ons meteen de gastvrijheid van dit hotel op. Je wordt verwelkomt met je naam, een wijntje aangeboden en Alberto is een perfect gastheer. Alles is hier perfect in orde. Zwembad met een mooi uitzicht op de omgeving. Het is een klein paradijsje in Italië zoals er zovele zijn. Ik ben jaloers op Kim (DSM collega) die over een paar maanden in dit geweldige land gaat wonen. We kunnen niet alles beschrijven maar wij vinden het hier top en als je een keer culinair vegetarisch wilt eten moet je hier beslist een keer naar toe komen. Zaterdag zijn we naar Perugia geweest, een leuke (universiteit)stad. Vanaf de parkeergarage hebben ze een aantal roltrappen aangelegd om op een gemakkelijke manier het hooggelegen centrum te kunnen bereiken. Er liggen een paar mooie pleinen met oude paleizen en zoals in iedere Italiaanse stad tig kerken. Vandaag (zondag) hebben we een luie dag. ’s Ochtends na het ontbijt zijn we een klein stukje gaan wandelen en daarna lekker bij het zwembad gaan liggen (onder een parasol). Voor vandaag hebben we hier ook een lunch geboekt en we krijgen een heerlijke risotto met groenten, salade en een fruitcocktail. In de namiddag zijn we nog gaan zwemmen en vanavond gaan we de laatste keer genieten van het heerlijke eten. Morgen gaan we, via de snelweg, richting Chambery rijden. We willen eigenlijk zover mogelijk doorrijden, zodat we dinsdag de motor vroeg kunnen ophalen. NB: we hebben in countryhouse Montali ook nog twee BN’ers gespot, ‘n Eerste Kamerlid en een TV presentatrice.

Lies en John B.: alvast hartelijk gefeliciteerd met jullie verjaardag en een fijne dag gewenst.

Amalfikust / Arpino / Leonessa

Amalfikust: Zondag is het helaas niet meer zo’n goed weer. Na het ontbijt, waarover straks meer, zijn we tussen de buien door toch naar het strand gelopen. Het is een hele afdaling en dus ook weer een klim terug. Er is vandaag niemand omdat het weer niet zo goed is. Voordat we aan de terugtocht kunnen beginnen moeten we eerst nog even schuilen in een lege strandtent. Er is gelukkig wel koffie te krijgen. Holidayhouse Gilda, waar we verblijven, wordt gerund door Gilda, haar echtgenoot, dochter en een nichtje. De eigenaar van dit huis is een rijke Duitser die in München woonachtig is. De hele familie doet alles om het alle gasten naar hun zin te maken. Bij het ontbijt krijgen we, voor het eerst in Italië, scrambled eggs; voldoende brood, croissant en een kommetje vers gesneden fruit. De dochter is iedere dag aan het bakken. Vandaag kregen we nog een flensje met citroen bij het ontbijt. ’s Middags hebben we voor de lunch maar eens het eerder gekregen kastanjebrood opgegeten met van die heerlijke tomaten die ze hier hebben. Nog lekker genoten van het uitzicht vanaf ons terras. Het was gewoon een luierzondag. Later in de middag is het weer gaan regenen.’s Avonds zijn we gaan eten in een restaurant, dat aanbevolen was als local restaurant door de familie, tien minuten lopen vanaf het holidayhouse. We hebben gewacht tot het droog was en toen snel er naar toe gelopen. Lekker gegeten en daarna weer te voet naar huis. Het begon net een beetje te druppelen toen we buiten kwamen. Het restaurant bood ons nog een lift aan terug naar het holiday house, maar die hebben we afgeslagen en zijn gaan lopen; dat hebben we geweten. Na vijf minuten lopen begon het steeds harder te regenen. Een paraplu hielp hier niet meer aan. We werden echt zeiknat. De voeten sopten in onze schoenen, broek helemaal nat inclusief jasje en t-shirt. Dus eigenlijk tot op de huid nat. Alles uitgelegd en nu maar hopen dat het droogt, met name de jasjes en de schoenen.

Op maandag is het weer helaas nog niet beter, even droog en dan weer nat. En het zijn iedere keer heuse buien waar je echt doornat van wordt. En onze schoenen zijn nog niet droog en dus moeten we de wandel/bergschoenen aantrekken. We hebben besloten om met de auto in de punt bij Sorrento te gaan toeren en daar waar het aardig is, en droog, uit te stappen. We zijn via Nerano naar Marina del Cantone geweest. Het is een vissersplaatsje met strand. Alle strandstoelen staan er leeg en verdrietig bij. Nog even een caffé gedronken, terwijl we moesten schuilen en daarna weer verder naar Termini naar Punta Campanella. Hier werd de weg erg smal en hebben nog een klein stuk gelopen, maar vanwege de onvoorspelbaarheid van het weer niet helemaal naar de Punta. Daarna terug via de Massa Lubrense en Saint Agata naar Arienzo. Voor vanavond hebben we een restaurant met pick-up in Positano laten reserveren. We willen niet nog een keer doornat worden. NB: Door de hoge luchtvochtigheid zitten hier giga veel muggen, bij een telling vandaag kwam ik aan minimaal dertig bulten.

Vandaag (dinsdag) zijn we opgestaan met een blauwe lucht en zon. Dat ziet er goed uit voor vandaag. Na het ontbijt zijn we naar Amalfi gereden. Het was een hele toer om op de parkeerplaats te komen, een erg smal weggetje en die Italianen denken dat iedereen gewend is om op een millimeter te rijden. Maar toch bereikt. In de haven en langs het strand gelopen en daarna naar het centrum. Amalfi heeft een erg mooie kathedraal. Je vraagt je soms af hoe zo’n kleine plaats aan zo’n kathedraal komt inclusief alle museumstukken die ze hebben. Op het plein voor de kathedraal zijn heel veel terrassen met prijzen die wij niet meer gewend zijn. Een dame op het terras werd bij het afrekenen zo kwaad dat ze tegen de serveerster begon te schelden over de ‘crazy prices’. Je ziet toch op de kaart wat je bestelt en hoe duur het is, zou je zo denken?! Verder heeft Amalfi smalle straatjes met heel veel winkeltjes. 's Middags zijn we doorgereden naar Ravello. Dit is een klein dorp dat precies boven Amalfi ligt waardoor je een mooi zicht hebt op de kust. Helaas was de zon in de namiddag verdwenen toen we de tuin van ‘Villa Cimbrone’ bezochten. Een heel mooie tuin met een mooi uitzicht op de kust. In een van de weinige straatjes met winkeltjes heb ik nog een paar nieuwe leren ‘slippertjes’ gekocht. De oude waren nl niet meer helemaal intact. Bij terugkomst in ons appartement was het kleine wasje dat ik ’s ochtends gedaan had ook droog. Vanavond zijn we te voet naar Positana gelopen en hebben daar in een restaurant aan het strand gegeten. Het is toch heerlijk ongecompliceerd hoe je hier kunt eten. Na je primo kun je nog aangeven of je überhaupt nog een secondi wil eten, of dat je één secondi met z’n tweeën eet en als je maar een nagerecht bestelt krijgt je automatisch twee lepels. Vandaag hebben we ook weer bericht gehad van BMW Services; de motor is inderdaad klaar en we kunnen hem ophalen als we op de terugweg zijn. Wel word je af en toe gestoord van het service center, je krijgt tig keer dezelfde informatie en ze beginnen weer van voren af aan terwijl allerlei zaken al tot in den treuren besproken en afgestemd zijn. De desbetreffende medewerker zal wel iedere keer een case willen sluiten! Al dat gedoe gaan we straks als we thuis zijn nog maar eens goed op een rijtje zetten. Jack wil kijken of er juridisch nog wat te verhalen valt bij BMW. Tweemaal een achterwiellager kapot op twee vrij nieuwe motoren die nog geen 40 duizend kilometer gelopen hebben, dat zou niet mogen kunnen. Tips hoe een en ander aan te pakken zijn natuurlijk meer dan welkom. Morgenochtend zeggen we de kust vaarwel en gaan we weer het binnenland in. We wilden vanuit Arienzo van alles bezoeken maar uiteindelijk hebben we ons beperkt, mede door het weer, tot een aantal plaatsen die aan de Amalfi- en Sorrentokust liggen. Napels, Pompei, etc. is dus voor een volgende keer.

Arienzo - Arpino: Vanochtend ons laatste ontbijtje in holidayhouse Gilda. Danielle heeft nog pancakes voor ons gebakken, ze had een nieuw recept en we moesten proeven hoe deze smaakten. Afscheid genomen van de familie die ons zo goed verzorgd heeft gedurende de afgelopen dagen. Na nog wat problemen met het creditcard apparaat zijn we uiteindelijk toch vertrokken rond half tien. De rit gaat richting Napels via Sorrento en daarna een stukje langs de Vesuvius; dit laatste valt wel wat tegen en om niet in de hectiek van Napels en voorsteden terecht te komen hebben we een stuk snelweg gereden. Jack had ook even genoeg van het bochtjes draaien in de auto. Rond een uur waren we al in Arpino bij ons hotel Il Cavalier d’Arpino. Het pand waarin het hotel gehuisvest is, was vroeger (17^e eeuw) een wolfabriek. We konden al inchecken en daarna zijn we het stadje gaan verkennen. Dit bestaat uit vier delen waarvan een deel, de Acropoli di Civitavecchia, ongeveer 2 km van de rest vandaan ligt. Het was een flinke klim maar zeer de moeite waard. Arpino een authentiek stadje dat ligt aan de rand van de Abbruzzen. Er liggen veel (12) kerken en mooie huizen. Alles ziet er erg vriendelijk uit met veel bloembakken aan de balkons. Bij terugkomst in het hotel vond de eigenaresse het ongelooflijk dat we naar de Acropoli waren gelopen; Italianen gebruiken voor alles de auto.

Arpino - Leonessa: Vanochtend voor vertrek nog even in de tuin van het hotel gelopen. We zijn vroeg vandaag. De route gaat via Sora naar Avezzano door de Val Roveto van daaruit een klein stukje snelweg richting L’Aquila. Eigenlijk liep de geplande route dwars door de Abruzzen naar L’Aquila, maar daar hebben we toch maar van afgeweken. We hebben al zoveel slechte wegen gehad in het zuiden en we weten niet wat we kunnen verwachten rond L’Aquila in verband met de aardbeving die daar vorig jaar heeft plaatsgevonden. Richting Rietri langs het lago de Salto gereden. We hadden verwacht hier iets te kunnen drinken op een terrasje langs het meer. Maar helaas, dit meer is niet commercieel uitgebuit. Vanuit Rietri is het dan niet zo ver meer naar Leonessa, waar we in hotel Leo verblijven. Het was een mooie groene route langs de uiterste oostkant van de Abruzzen en de Monte Restini. Leonessa is een klein stadje met een mooi plein, dat helaas nu ontsiert wordt door stalen zittribunes omdat er morgen een paleo (= paardenrennen op het dorpsplein van de stad, idem als in Sienna, maar dan kleiner) plaatsvindt. In een kleine trattoria gegeten. Ze hebben er geen menukaart. Het is dus wat de pot schaft en maar afwachten wat we krijgen want ons Italiaans is niet zo goed dat we alles kunnen verstaan. Misschien toch maar eens een cursus Italiaans gaan doen! Ook hier in Leonessa hebben ze geen Wifi, zoals in veel plaatsen op het vasteland. Het verbaasd ons nog steeds hoe het kan dat soms in een klein stadje zoals Serre San Bruno Wifi voorhanden is en hier in Leonessa (ook klein), maar wel een viersterrenhotel (met congresmogelijkheden), niet.

Sven: Chapeau, ik (Elly) zou het je niet na doen. Truus: een heel mooie dag gewenst bij het huwelijk van Jos. M&M: ook in Arienzo hebben we een stroomstoring gehad. Rene (een van de twee neven die Jack rijk is) en Melida zijn getrouwd tijdens onze reis in Italië. Jammer, we hadden er graag bij willen zijn, we zullen het met de foto’s en verhalen van hen moeten doen.

Serra San Bruno / Camigliatello / Oriolo / Pisciotta / Arienzo

Serra San Bruno - Camigliatello: Vanochtend een beetje op tijd vertrokken voor onze trip van ongeveer 170 km. Niet dat het zo ver is maar gezien de toestand van de wegen leek het ons niet onverstandig. En dat bleek wel weer. We hebben weer twee omleidingen gehad vanwege een versperde weg wegens werkzaamheden en op een plek was weer een stuk asfalt weggespoeld. Deze beide omleidingen hebben ons ca. 50 km extra opgeleverd. Via het Parco National de Serra zijn we nu in het Parco National della Sila. Hier is het landschap wat lieflijker met veel meren en uitbundig bloeiende diepgele brem. Het was vandaag een echte motorroute met veel mooie bochten en ten opzichte van gisteren beter wegdek. Het wegdek is in Zuid-Italie soms nog slechter dan vorig jaar in Albanie. Je komt hier bijna geen verkeer tegen, wel hebben we een wild zwijn gespot op onze route. Ons overnachtingsadres in Camigliatello, hotel San Lorenzo, is een echte aanrader. Mooie grote, lichte en vrij nieuwe kamers. Het is alleen soms jammer dat wanneer je in het voorseizoen reist niet alle faciliteiten te gebruiken zijn; zoals het buitenterras. Het bijbehorend restaurant, La Tavernetta (zie website van het hotel in de links) is beslist een aanrader mocht je ooit naar het zuiden van Italie reizen. Jack heeft er zijn lekkerste (speciaal) bier ooit gedronken. Het heette Amarelli en volgens de ober was het zoiets als Guiness maar dan veel lekkerder. Het is een speciaal bier (75cl, 8%) uit Calabrie en werd in een (wijn)koeler geserveerd. Het eten was er meer dan voortreffelijk met oa verse truffel.

Camigliatello - Oriolo: Vanochtend bij vertrek kregen we nog een zelfgebakken kastanjebrood mee. Vandaag niet zo’n lange rit qua tijd, we rijden namelijk voor een deel wat grotere weg. De hele route gaat nog door het mooie ‘della Sila’ via de mooie plaats Cornigliano Calabro naar de kust. In ‘la Sila’ is al meer toerisme dan in de zuidelijke punt van Italie. Het ziet er dan ook allemaal wat mooier/rijker uit. Aan de Ionische zee liggen uitgestrekte stranden met nog niet veel toeristen. Noordelijk van Trebisacce gaan we weer het binnenland in naar Oriolo en van daaruit naar het Agriturisme Santa Marina. Daar aangekomen staan we voor een gesloten hek. Het ligt werkelijk in the midle of nowhere. Jack heeft het teloonnr gebeld en zo goed en zo kwaad hij kon in het Engels en Italiaans duidelijk gemaakt dat wij voor de poort staan, maar de man die opnam kon alleen Italiaans en zei ‘non capito’ en beeindigde het gesprek. Vijf minuten later belde hij weer terug, maar hij begreep het nog steeds niet. Op hetzelfde moment kwam een dame naar de poort die een beetje Engels kon; ze verdween weer ‘uno momento’ en na weer vijf minuten in de brandende zon staan kwam ze terug om de poort open te maken. Om 14.00 heeft de ‘mama’ de lunch voor ons gemaakt en nadat we deze achter de kiezen hebben zijn we naar Oriolo gegaan. Deze plaats heeft een oud stadscentrum waar nog heel wat gerestaureerd moet worden, het ziet er veelbelovend uit. Verschillende huizen en gebouwen zijn al opgeknapt. Nu moeten de toeristen nog komen. Volgens mij waren wij vanmiddag de enigste.

Oriolo - Pisciotta: Gisteravond toen we wilden douchen merkten we dat we alleen koud water hebben. Is dat even een tegenvaller. Overal gezocht en uiteindelijk vonden we een schakelaar die de boiler van warm water zou moeten voorzien. De douche was sowieso een kliederboel omdat die erg klein was dus hebben we het douchen vanavond maar even gelaten. De mama had om acht uur weer een eenvoudige Italiaanse maaltijd voor ons gemaakt. Het smaakte prima. Anders dan gisteren, maar zeker niet slecht. s’ Avonds toen we nog even buiten zaten deed ze alle lampen uit om ons de vuurvliegjes te laten zien. Daarna kregen we nog iets sterks te drinken. Het was gemaakt van olijven, suiker en alcohol. Je proefde inderdaad de olijven, een glaasje oke, maar meer liever niet. We hebben met haar en haar man kunnen converseren met een beetje Engels en Italiaans. Zij had een boekje ‘hoe en wat in het Engels” en wij ‘hoe en wat in het Italiaans”. De volgende ochtend toen we vertrokken kregen we nog een pot zelfgemaakte jam mee als cadeautje. Vandaag gaan we van een klein deel door het Parco Nazionale Polline. Hier zijn de toeristen nog niet zo doorgedrongen, tenminste niet in het deel waar wij reden. Ook de borden die het Nationaal Park aangeven zijn helemaal verroest en niet meer leesbaar. Het is er weer armer dan waar we gisteren waren. We zijn nu niet meer in Calabrie maar in Basilicata. De wegen zijn vandaag weer slechter en we nemen dan ook maar niet te veel risico. Om omrijden te voorkomen rijden we een iets grotere weg door het dal. Hierdoor zijn de uitzichten ook wat weidser. De route liep vanuit Oriolo, Francavilla in Sinni, Lauria naar Pisciotta. Dit laatste dorp ligt in het Parco Nationale del Cilento in Campania. We hebben er een prachtig hotel met zeezicht vanaf het terras. De eigenaar is supervriendelijk en behulpzaam. Alles is net zo mooi als op de website. Er hoefde ook niets mooier gemaakt te worden, het is er gewoon super. Het dorpje is gezellig en de omgeving is ook heel mooi. Hier willen we echt nog een keer terugkomen voor meerdere dagen. De eigenaar heeft ons nog een locaal adres gegeven waar we kunnen eten die avond en dat hebben we dan ook maar gedaan. Nadat we gegeten hebben zijn we in de lounchebank op het terras neergestreken om te genieten van het maanlicht op het water.

Pisciotta - Arienzo: Na een superontbijt zijn we nog tot Agropoli door Il Cilento gereden. Het is een prachtig landschap en de kust is er heel mooi. Op de weg richting Salerno was het erg druk. Daarna over de Amalfi kustweg naar Arienzo (1 km voor Positano). Dit is echt ook een supermooie kustweg. Het is vandaag zaterdag en dus is het wel wat druk. Na Amalfi wordt het wat rustiger. Een echte aanrader voor wie hier nog nooit geweest is. We hebben een kamer in Holidayhouse Gilda. We zijn een beetje vroeg gearriveerd maar dat is geen enkel probleem. Ze hadden verwacht dat we met de motor waren. Het hele verhaal verteld en ze vonden het erg jammer voor ons en we moesten dan nog maar eens terugkomen met motor. De kamer met ontbijt die we hier hebben is eigenlijk een appartement, er zit ook een keukentje bij. We hebben een terras met uitzicht op de kust en Positano. Helaas kon Jack op de kamer geen Nederlands voetbal kijken. De eigenaresse heeft voor ons gereserveerd in een restaurant waar ze wel satelliet ontvangst hebben. We worden zelfs (gratis) opgehaald door de eigenaar van het restaurant. Na afloop zijn we nog even gaan kijken in Positano. We hebben de bus teruggenomen en wat te eten gekocht voor vanavond. We willen wel eens gewoon hier blijven zitten en niet weer in een restaurant gaan eten, waar we ongetwijfeld weer meer eten dan we willen omdat alles hier zo lekker is.

Erice / San Leone / Puntalazzo / Serra San Bruno

Erice - San Leone: We proberen zoveel mogelijk de routes te rijden die we gemaakt hebben voor de motor. Naar Agrigento hebben we eerst een klein stuk autosnelweg gereden en toen ‘binnendoor’. Het landschap is heel mooi en de weg is een en al bocht. Richting Corleone hebben we toch echt van de route moeten afwijken. Het wegdek was zeer golvend en met diepe kuilen, dus toch maar omgedraaid en een iets grotere weg gereden. Met twee wielen valt nog wel iets te ontwijken maar met vier wielen is dat onmogelijk. Daarna weer via een andere route richting Sambuco de Sicilia, naar Ribella en Agrigento. De kleuren van het landschap variëren van diverse kleuren groen, geel, bruin, etc. het is een lappendeken van allerlei verschillende velden met wijn- en olijfgaarden, bloemen en andere gewassen. Buiten Agrigento, in San Leone, hebben we een B&B, Sabbia d’Oro, met balkon en uitzicht op zee.

’s Avonds hebben we kunnen genieten van het typische Italiaanse avondleven. Ongelooflijk hoe stil het hier kan zijn overdag, terwijl de mensenmassa’s vanaf acht uur te voorschijn komen voor hun passeggiata en laatste roddels. De volgende dag hebben we de Vallei dei Templi bezocht. Dit is een archeologisch complex met diverse tempels. In de villa en een van de tempels was een tentoonstelling met beelden en schilderijen. Daardoor was het nu mogelijk binnen in de tempel te lopen. Bij een uitzichtpunt dacht een Fransman in ons landgenoten herkend te hebben vanwege het franse kenteken op onze auto. Kon hij toch weer geen Frans praten! Het is vandaag erg heet en we hebben dan ook maar het Italiaanse ritme aangenomen en in de namiddag rustig gezeten en gelegen. Op ons balkon waait constant een wind, dus daar is het goed toeven. De airco in ons Cliootje werkt ook prima.

San Leone - Puntalazzo: Zaterdagochtend zijn we vertrokken naar Agriturisme Rurale La Pietra Antica di Munti. Het is een oude wijnopslag die omgebouwd is tot Agriturisme en een restaurant. De route vanuit San Leone naar Gela loopt door diverse tuinbouwgebieden. Je ziet er die lelijke plastic tunnels die ze tegenwoordig bij ons ook steeds meer gebruiken om de gewassen te kweken. Ze ontsieren het landschap behoorlijk. Daarna richting Enna via Piazza Armerina; deze weg wordt als een toeristische route aangeven. Ons valt hij een beetje tegen. Vervolgens naar Agira , Regatbufo, Catenanuova en van daaruit via Catania naar Puntalazzo. Dit stuk route laat mooie vergezichten zien met veel graanvelden, al dan niet gemaaid. Het doet een beetje denken aan het typische beeld van Toscane. De hoogteverschillen zijn ook groter dan in het eerste deel van de route vandaag. We hebben de Etna (met sneeuw) ook al kunnen zien ondanks dat hij in wat nevel gehuld is. Bijna alle plaatsen zijn hier op een heuvel gebouwd en lopen langs de flank naar beneden. Het ziet er armoediger uit dan wat we gewend zijn in Toscane en Umbrie en de Sicilianen laten op veel plaatsen troep achter.

Op zondag hebben we de Etna bezocht. Het is ongeveer 22 km rijden vanuit ons overnachting adres. De nuvi hebben we wel meegenomen voor het geval dat. Gelukkig maar, want soms is de bewegwijzering een beetje gebrekkig. Na een kleine, maar mooie omweg zijn we gearriveerd bij Etna-sud. Op weg naar de Etna kun je al heel vaak de top zien en er komt een pluim rook uit. Na aankomst bij de Rifugia Sapienza hebben we eerst iets genuttigd op een van de vele terrassen die er zijn; aan souvenirwinkels is hier eveneens geen gebrek. Van hieruit vertrekt een kabelbaan naar 2500 meter hoogte. Daarna kun je of te voet of met een terreinbus naar de Torre del Filosofo op 2935 meter. Wij hebben voor de terreinbus gekozen. Vanaf het eindpunt van de terreinbus gaat een excursie met gids langs een van de vele kraters. Hier zijn we blij met onze meegenomen truien, het is behoorlijk fris. Ook uit deze krater komt nog rook en je ruikt de zwaveldamp. De berg met lavagesteente doet soms denken aan een maanlandschap. Het is allemaal erg indrukwekkend. Voor we teruggaan met de kabelbaan hebben we nog een film en foto’s bekeken. Op de terugweg naar Puntalazzo werden we door de nuvi via een klein, smal straatje naar ons agriturisme gestuurd. Dat heeft wel wat stress gekost aangezien in dat smalle straatje ook nog eens auto’s geparkeerd stonden, inclusief een tegenliger, waar we met ons Cliootje tussendoor moesten zien te laveren. Met de C5 was dit nooit gelukt. Van de eigenaresse hoorden we dat het vandaag hier beneden weer behoorlijk warm is geweest. De sirocco waait en dat maakt het nog warmer.

We werden maandagochtend pas laat wakker (09.00 uur). Ontbeten – het ontbijt bestaat hier uit allerlei zoetigheid zoals appel- en notentaart en koekjes, er is ook nog een klein hoekje gereserveerd voor een schaaltje met gewoon brood en muesli - en daarna hebben we een bezoek gebracht aan Taormina. We hadden van een echtpaar in de agriturisme gehoord dat je het beste je auto in een parkeergarage kon zetten en daarna de bus nemen. We hebben dit inderdaad gedaan en zijn dankbaar voor de gegeven tip. Het is een drukke toeristenstad maar wel gezellig. De vele mooie huizen/villa’s met de balkons behangen met bougainvilla’s zien er mooi uit. We hebben ook nog het Griekse theater bezocht; hier vinden in de zomer voorstellingen plaats. Op dit moment vinden de filmdagen van Taormina plaats en is de op ‘buhne’ een groot filmdoek opgesteld. Dit belemmerde het uitzicht richting zee en Etna. Deze laatste was sowieso nauwelijks te zien omdat het vandaag erg nevelig is. We hebben al eerder Griekse theaters bezocht o.a. in Griekenland zelf en hebben nu besloten om er geen meer te bezoeken. Het wordt teveel van hetzelfde. Voor de lunch hebben we een pizzeria gevonden die ook een tv scherm heeft, vanmiddag speelt nl het Nederlands voetbalelftal en dat wilde Jack toch graag zien. Voor ons zat een Deens koppel die snel afdropen na de geflatteerde winst van Nederland. Na de lunch bleek het een beetje geregend te hebben waardoor het iets afgekoeld is.

Puntelazzo - Serra San Bruno: Het is vandaag weer warm met nagenoeg geen zon. Nog een laatste stukje Sicilie met een laatste blik op de Etna die op drie plaatsen rookt. In Messina gaan we met de boot over naar het vasteland van Italie.Op de boot treffen we een trotse zeventigjarige Siciliaan met zijn iPad die hij geschonken kreeg van zijn zoon in New York.We komen na 25 minuten varen aan in Villa San Giovanni in de provincie Calabrie. Ook hier besluiten we een klein stukje autosnelweg te nemen, alhoewel dit niet echt opschoot. Ze zijn aan deze weg aan een behoorlijke klus bezig, dus we hebben het merendeel over een baan met aangepaste snelheid moeten rijden. In Palmi toch maar het binnenland in en we hebben geprobeerd onze oorspronkelijke route op te pakken. Op een plek was een complete brug, waarschijnlijk bij een noodweer, weggeslagen en dat betekent omrijden. Deze omleiding viel gelukkig nog mee. Richting Mammola stond opeens, toen we al halverwege waren, een bord dat de SP5 gesloten is. We hebben het toch maar gewaagd om verder te rijden. Er was inderdaad op een plek een groot deel van de weg verzakt. We konden er met ons Cliootje net langs rijden. Verder was de weg goed te rijdenbehoudenseen enkele plek aan de kant, waar stukken asfalt weggezakt waren. Mammola is overigens een mooi bergdorp te midden van bossen in het Parco National Aspromonte. Vanwege allerlei afgesloten wegen besluiten we richting de oostkust te rijden en dan vanuit de kustweg naar Serra San Bruno te rijden. Op aanraden van de nuvi rijden we na ongeveer 20 km kustweg weer het binnenland in. Aangekomen in Caulonia moeten we helaas ook hier weer omdraaien omdat de weg richting Serra San Bruno hier afgesloten is omdat er een stuk weg helemaal weggeslagen is. Terug naar de kust en bij de volgende gelegenheid naar Serra San Bruno. Dit is wel gelukt. We zijn via de Passo di Pietra Spada in het Parco National Serra naar onze overnachtingsplaats, hotel Conte Ruggera, gereden. De wegen hier naar toe zijn een en al bocht. Serra San Bruno is een klein oud plaatsje met smalle steegjes, met een hotel en een restaurant. Wel zijn er nog wat cafe's en een gelateria, waar we nog op het terras gezeten hebben temidden van Italiaanse? pubers.

Wat goed van je Miriam, toi,toi,toi. Het gaat je zeker lukken ook in de komende dagen. We zijn ook benieuwd of Sven de Nacht van Gulpen uitgelopen heeft.

Palermo / Erice

Palermo - Erice: De boot kwam bijna een uur later in Palermo aan dan gepland. Toen we eindelijk van boord waren was het al kort na achten. Met ons Cliootje door de hektiek van Palermo, gelukkig niet zo’n grote auto anders had hij nu wel het formaat van een cliootje gehad. Toen naar de autosnelweg en het gas erop; want in het verre zuiden is het eerder donker dan bij ons en we wilden toch graag voor donker het hotel zien te bereiken. Om kwart over negen hadden we de 116 km naar Erice onder de wielen en stonden we voor “la Pineta” ons hotel in Erice. De kamers zijn hier aparte kleine huisjes met eigen terras en uitzicht naar het dal en de zee tussen de vele bomen door die het complex rijk is. Gelukkig was het restaurant nog open en hebben we hier de eerste heerlijke Italiaanse maaltijd kunnen eten. Vanochtend hebben we het middeleeuwse historische stadscentrum van Erice bezocht. Erice ligt op de top van de Monte San Giuliano (751m) en heeft diverse oude kerken, mooie oude huizen met balkonfacades en een kasteelruine. In de namiddag op het schaduwterras van het hotel zitten lezen en nog een paar zaken via internet geregeld in verband met de defecte motor. Het laatste bericht van BMW is dat inderdaad het wiellager kapot is en dat het volgende week gerepareerd gaat worden. Eind volgende week zal de motor dan klaar zijn. Gelukkig dus dat we daar niet op gewacht hebben en het besluit de Clio te huren genomen hebben. We gaan de motor ophalen als we op onze terugreis zijn, dat betekent dat we o.a. Ferrara moeten laten schieten. Drie keer is scheepsrecht, vorig jaar zijn we er ook al niet gekomen omdat we een andere weg moesten nemen in verband met nog gesloten passen vanwege de sneeuw. Dus volgende keer proberen we het opnieuw. Het is hier heerlijk warm met een verfrissend windje erbij.

Bedankt voor alle felicitaties, en het meeleven met ons akkefietje, zowel telefonisch, per mail of dit blog. De verkoudheid is ook bezworen. Tim, wanneer kunnen we je aanschouwen op TV? Marc mag je nu achterop?