Vanochtend (zondag) het laatste ontbijt in de riad en dan gaan we op weg naar Arfoud. Het waait behoorlijk en omdat we deze reis niet voorop rijden zien we Marc en Monique tegen de wind hangen. We gaan een pas over van ca 1900 meter. Het landschap is veranderd in rotsformaties en hoge bergen en er zijn prachtige uitzichtpunten. De gorges en de vallee van Ziz zijn heel apart. Mooie rotsformaties en groene oases met palmbomen. Langs de hele oase zie je dorpen, sommigen met pisewoningen, dit zijn huizen van aangestampte aarde en stro. Deze zijn een groot contrast met het overgrote deel van de woningbouw in ElRachid, hier zie je veel nieuwbouw. En dan zien we de eerste zandduinen van de woestijn. Langs de kant van de weg zijn een soort hekken van takken gemaakt zodat de weg niet dichtwaait. In Arfoud hebben we vanochtend Riad Salam Erfoud geboekt. Het is een vrij groot hotel met mooie patio's en een zwembad. Het is hier s'avonds nog behoorlijk warm. Morgenochtend ontbijten we vroeg, zodat we nog een paar uur een beetje koel kunnen rijden.

Het is inderdaad een lekkere temperatuur als we vertrekken. We rijden vandaag de hele dag door de Sahara naar Zagora. Het is zo cool om met de eigen motor, over asfaltweg, door de Sahara te rijden met drie motoren. De mensen zijn hier donkerder van huidskleur dan in het noorden. Hier heb je ook meer het gevoel dat je echt in Afrika bent. Onderweg hebben we veel stop/fotomomenten. Het is een geweldige rit voor wat betreft we allemaal zien krijgen. Qua bochten heeft de motor nog niet zoveel voor zijn kiezen gehad, maar dat gaat vast nog komen. Alleen de laatste 60km heeft wat bochten, dit is vallee de Draa. Het was best een lange, warme motordag vandaag. In het hotel, Karim Sahara, willen ze wel met ons meedenken voor de invulling van een woestijndag en een zonsondergang in de duinen met een 4x4, zonder dat we in een camp blijven slapen. Dat betekent dat we om half acht de volgende dag moeten ontbijten en daarna gaan we op pad. Eerst nog een stuk asfaltweg en dan rijden we off road dwars door de oase en een dorpje. Normaliter zie je van de weg in de oase alleen de palmbomen, nu zie je ook de open stukken tussen de palmbomen, waar bijv henna, wortelen en watermeloen wordt verbouwd. We bezoeken ook een ondergrondse kashba in Tangouite. Het is een gesloten bouwwerk waarin diverse kleine 'patio's' zijn. Deze dienen als communicatiesysteem, zodat men kan zien wie er is alvorens de deur open te doen (maroc communicatiessyteem). Het is overal erg donker. De gids vertelt ons dat de bewoners katteogen hebben omdat ze vrijwel in het donker leven. Sommigen hebben wel electriciteit. Daarna hebben we nog een potterie bezocht en kunnen zien hoe ze dit nog op een traditionele manier doen, en dat is hard werken, vooral de voorbewerking van de klei. Ook wordt er veel gewerkt in coöperaties zodat iedereen van de verkoop kan profiteren. Als afsluiter hebben we de 'Holy Library' gezien, een bibliotheek vol met boeken over de Koran, gedichten, astrologie, etc. De gids, een oude man in rolstoel, had in Monique de mantelverzorger gevonden, toen zijn begeleider iets ging uitleggen aan anderen. Daarna nog een panoramic vue en dan weer de woestijn in. Het is een gehobbel van jewelste maar het is supergaaf om dwars door de woestijn en zandduinen te rijden. We vinden het iedere keer weer knap dat de chauffeur weet welk spoor hij moet volgen. Bij een drinkplaats staan een aantal dromedarissen die we van kortbij kunnen fotograferen. Aangekomen bij de woonplaats van een nomadenfamilie, die er overigens zelf niet was, ze waren weg met het vee; constateren we dat dit toch wel een hard bestaan is en zeer primitief. Daarna gaan we weer verder de woestenij in. Rond drie uur krijgen we een lunch, onze gids, Ahmid, is tevens de kok. We eten onze lunch en daarna rusten we wat. Rond half zes vertrekken we naar het hoogste duin en dat lopen we omhoog om de zonsondergang te gaan beleven. Het duinen landschap ziet er heel vredig uit en het is indrukwekkend om te zien. Daarna rest ons nog de terugrit, anderhalf uur door de woestijn in het donker. Voordat we weer bij de verharde weg komen, stappen we nog een keer uit om de sterrenhemel te bekijken, de sterren zijn hier zo helder te zien. Daarna nog tig km via de 'verharde' weg. We zijn helemaal op als we aankomen bij het hotel. Jack en ik zijn nog even op het dakterras gaan zitten, na eerst gedoucht te hebben. Na een gewonnen schaakpartij door Jack, met onze gids, zijn we toch ook maar naar bed gegaan.

Woensdag hebben we rustig ontbeten na de zware dag van gisteren en hebben besloten niet verder te rijden dan Ouarzazate. Eerst de vallee de Draa weer terugrijden en dan gaan we de Tizi-n-Tinfiftt (1680m) beklimmen, eindelijk bochten over een groot aantal kilometers. Mooie rit van 160 km tot aan Riad dar Barbara (Barbara is de naam van de moeder van de eigenaresse, afkomstig uit Londen, die getrouwd is met een Marokkaan), in Tadja, een dorpje buiten Ouarzazate. De riad is nieuw gebouwd met de traditionele bouwmethode pise (aarde, stro en hout). Voor de rest van de dag lekker niks en genieten van ons mooie onderkomen. Gelukkig gaat het met Jack iedere dag wat beter, maar hij is helaas nog niet helemaal hersteld.