Vanochtend via de Vallee des Dades gereden, dit is een vrij saaie weg door de vallei met af en toe een mooi vergezicht. Ter hoogte van de Vallee des Roses zien we dorpen die allerlei pensions hebben met de naam roos en dito winkeltjes. Een afslag naar de vallei hebben we niet kunnen ontdekken. Bij Boumalne des Dades rijden we richting de gorges de Dades. Halverwege, het punt waar de kloof begint, hebben we ons onderkomen voor vannacht. Hier lunchen we eerst, zetten alle bagage op de kamer en dan gaan we de gorges rijden. Het is werkelijk adembenemend mooi. Je waant je in Canyonland in Amerika, alleen rijden we hier in Afrika op onze eigen motor. Je kunt de kloof ongeveer 30 km verhard rijden daarna wordt hij onverhard en maken we rechtsomkeer. Nog een keer genieten maar dan van de andere kant. Wonderlijk gevormde rotsen en gesteenten in diverse kleuren met vooral veel roest/rose/bruin. Ook vandaag zien we weer veel vrouwen met grote lasten op hun rug. Als vrouw heb je in dit land een behoorlijk zwaar fysiek bestaan, iedere keer ben ik weer blij dat ik niet als vrouw in Marokko ben geboren maar in Nederland. Ze doen werkelijk alles, ze werken op het land, zorgen voor alles in en rond het huis, passen op de dieren, kinderen en de meeste mannen zitten in het cafe hun sociale contacten te onderhouden.

Dinsdagochtend wat later ontbeten. Jack was al vroeg op en heeft het ergste vuil van de motor gehaald. Ontbijten en dan naar de gorges du Todgha/Todra. De kloof zelf is erg toeristisch. Nadat men ons verzekerd heeft dat de doorgaande weg, de R703 en de R317 geasfalteerd is gaan we verder. We stijgen steeds verder omhoog, we zitten inmiddels weer in de Haute Atlas. Er komen donkere wolken en het gaat zowaar iets regenen. Tussen de wolken schijnt een mooi licht op de bergen en we passeren het hoogste punt, de Tizi Tirherhouzine,, 2709 meter en 8 graden Celsius. De pas staat vermeld op de site dangerousroads.org als een van s werelds meest spectaculaire wegen/passen. Na ongeveer tien km van de top bereiken we het hoogste dorp van Marokko op 2400m, Agoudal. Hier vinden we een auberge Afoud waar we kunnen overnachten en eten. De kamers zijn niet verwarmd, maar er liggen voldoende dekens. In de eet/zitruimte staan twee houtkachels die ons verwarmen. Even naar het dorp gewandeld, waar wij voor de bewoners en de bewoners voor ons een bezienswaardigheid zijn. Tijdens de wandeling loopt een schare kinderen achter ons aan. Brahim heeft inmiddels voor een lekker diner gezorgd zodat we alleen maar hoeven aanschuiven.

De volgende dag vertrekken we richting Meknes, eerst via vele bergdorpen naar Imilchil, de wegen zijn smal en achter Imilchil krijgen we weer een pas over de Haute atlas. Ze hebben ons al gewaarschuwd dat deze erg smal is en het wegdek niet erg goed op de top en de eerste kilometers naar beneden. Het is een geweldig ritje weer door de Atlas, wederom mooi vanwege de vele kleuren en de vergezichten en er hier niet veel mensen rijden behalve wat locals. Het duurt een hele tijd alvorens we de hoge atlas achter ons gelaten hebben en overgaan naar de moyen atlas. Onderweg bij een lief vrouwtje koffie gedronken in haar cafe. Bij Khenifra wordt de weg wat breder en kunnen we weer wat meer tempo maken, maar het blijft opletten omdat het wegdek opeens kan veranderen in stukjes onverhard. De afgelopen twee dagen hebben we super genoten van de Atlas, bijna alleen op de weg, sommige stukken echt alleen, een aanrader! Laat in de middag arriveren we in Meknes. Helaas kunnen we onze uitgezochte riad niet vinden, ook niet met behulp van lokale Marokkanen en kiezen we ervoor naar een hotel in de nouvelle city van Meknes te gaan.

Onze bijna laatste dag in Marokko bezoeken we Meknes. Eerst naar de het mausoleum van Moulay Ismail met zijn mooie mozaïeken, patio'sen bogen, daarna naar de Bab Mansour, de grootste stadspoort van Meknes. Vanaf een dakterras kunnen we alles op het place Hedim gadeslaan. Dan nog even naar de soek in de medina kijken of we de vier seizoenenpeper en nootmuskaat voor Arnold kunnen vinden, helaas zelfs met een 'gids' die zich aangeboden heeft kunnen we het niet vinden in alle manden, bakken en zakken. Dan nog naar de Koning-stad. helaas is het paleis gesloten, maar je krijgt wel een indruk van de grootte van dit paleis, en de lengte van de stadsmuren, deze zijn 25 km lang.

We zijn blij dat we deze stad toch nog bezocht hebben, al is het maar om het verschil tussen Fez en Meknes te hebben gezien. De laatste is een stuk schoner en georganiseerder, en er komen niet zoveel toeristen.

Morgen gaan we nog een stuk N weg rijden en dan via het Rifgebergte naar Nador. We hebben vandaag een bericht gekregen dat de boot nog een tussenstop maakt, in Barcelona, en dat betekent dat we twee nachten op de boot zijn en pas maandagochtend om tien uur in Sete aankomen in plaats van zondagmiddag om vier uur.