Serra San Bruno - Camigliatello: Vanochtend een beetje op tijd vertrokken voor onze trip van ongeveer 170 km. Niet dat het zo ver is maar gezien de toestand van de wegen leek het ons niet onverstandig. En dat bleek wel weer. We hebben weer twee omleidingen gehad vanwege een versperde weg wegens werkzaamheden en op een plek was weer een stuk asfalt weggespoeld. Deze beide omleidingen hebben ons ca. 50 km extra opgeleverd. Via het Parco National de Serra zijn we nu in het Parco National della Sila. Hier is het landschap wat lieflijker met veel meren en uitbundig bloeiende diepgele brem. Het was vandaag een echte motorroute met veel mooie bochten en ten opzichte van gisteren beter wegdek. Het wegdek is in Zuid-Italie soms nog slechter dan vorig jaar in Albanie. Je komt hier bijna geen verkeer tegen, wel hebben we een wild zwijn gespot op onze route. Ons overnachtingsadres in Camigliatello, hotel San Lorenzo, is een echte aanrader. Mooie grote, lichte en vrij nieuwe kamers. Het is alleen soms jammer dat wanneer je in het voorseizoen reist niet alle faciliteiten te gebruiken zijn; zoals het buitenterras. Het bijbehorend restaurant, La Tavernetta (zie website van het hotel in de links) is beslist een aanrader mocht je ooit naar het zuiden van Italie reizen. Jack heeft er zijn lekkerste (speciaal) bier ooit gedronken. Het heette Amarelli en volgens de ober was het zoiets als Guiness maar dan veel lekkerder. Het is een speciaal bier (75cl, 8%) uit Calabrie en werd in een (wijn)koeler geserveerd. Het eten was er meer dan voortreffelijk met oa verse truffel.

Camigliatello - Oriolo: Vanochtend bij vertrek kregen we nog een zelfgebakken kastanjebrood mee. Vandaag niet zo’n lange rit qua tijd, we rijden namelijk voor een deel wat grotere weg. De hele route gaat nog door het mooie ‘della Sila’ via de mooie plaats Cornigliano Calabro naar de kust. In ‘la Sila’ is al meer toerisme dan in de zuidelijke punt van Italie. Het ziet er dan ook allemaal wat mooier/rijker uit. Aan de Ionische zee liggen uitgestrekte stranden met nog niet veel toeristen. Noordelijk van Trebisacce gaan we weer het binnenland in naar Oriolo en van daaruit naar het Agriturisme Santa Marina. Daar aangekomen staan we voor een gesloten hek. Het ligt werkelijk in the midle of nowhere. Jack heeft het teloonnr gebeld en zo goed en zo kwaad hij kon in het Engels en Italiaans duidelijk gemaakt dat wij voor de poort staan, maar de man die opnam kon alleen Italiaans en zei ‘non capito’ en beeindigde het gesprek. Vijf minuten later belde hij weer terug, maar hij begreep het nog steeds niet. Op hetzelfde moment kwam een dame naar de poort die een beetje Engels kon; ze verdween weer ‘uno momento’ en na weer vijf minuten in de brandende zon staan kwam ze terug om de poort open te maken. Om 14.00 heeft de ‘mama’ de lunch voor ons gemaakt en nadat we deze achter de kiezen hebben zijn we naar Oriolo gegaan. Deze plaats heeft een oud stadscentrum waar nog heel wat gerestaureerd moet worden, het ziet er veelbelovend uit. Verschillende huizen en gebouwen zijn al opgeknapt. Nu moeten de toeristen nog komen. Volgens mij waren wij vanmiddag de enigste.

Oriolo - Pisciotta: Gisteravond toen we wilden douchen merkten we dat we alleen koud water hebben. Is dat even een tegenvaller. Overal gezocht en uiteindelijk vonden we een schakelaar die de boiler van warm water zou moeten voorzien. De douche was sowieso een kliederboel omdat die erg klein was dus hebben we het douchen vanavond maar even gelaten. De mama had om acht uur weer een eenvoudige Italiaanse maaltijd voor ons gemaakt. Het smaakte prima. Anders dan gisteren, maar zeker niet slecht. s’ Avonds toen we nog even buiten zaten deed ze alle lampen uit om ons de vuurvliegjes te laten zien. Daarna kregen we nog iets sterks te drinken. Het was gemaakt van olijven, suiker en alcohol. Je proefde inderdaad de olijven, een glaasje oke, maar meer liever niet. We hebben met haar en haar man kunnen converseren met een beetje Engels en Italiaans. Zij had een boekje ‘hoe en wat in het Engels” en wij ‘hoe en wat in het Italiaans”. De volgende ochtend toen we vertrokken kregen we nog een pot zelfgemaakte jam mee als cadeautje. Vandaag gaan we van een klein deel door het Parco Nazionale Polline. Hier zijn de toeristen nog niet zo doorgedrongen, tenminste niet in het deel waar wij reden. Ook de borden die het Nationaal Park aangeven zijn helemaal verroest en niet meer leesbaar. Het is er weer armer dan waar we gisteren waren. We zijn nu niet meer in Calabrie maar in Basilicata. De wegen zijn vandaag weer slechter en we nemen dan ook maar niet te veel risico. Om omrijden te voorkomen rijden we een iets grotere weg door het dal. Hierdoor zijn de uitzichten ook wat weidser. De route liep vanuit Oriolo, Francavilla in Sinni, Lauria naar Pisciotta. Dit laatste dorp ligt in het Parco Nationale del Cilento in Campania. We hebben er een prachtig hotel met zeezicht vanaf het terras. De eigenaar is supervriendelijk en behulpzaam. Alles is net zo mooi als op de website. Er hoefde ook niets mooier gemaakt te worden, het is er gewoon super. Het dorpje is gezellig en de omgeving is ook heel mooi. Hier willen we echt nog een keer terugkomen voor meerdere dagen. De eigenaar heeft ons nog een locaal adres gegeven waar we kunnen eten die avond en dat hebben we dan ook maar gedaan. Nadat we gegeten hebben zijn we in de lounchebank op het terras neergestreken om te genieten van het maanlicht op het water.

Pisciotta - Arienzo: Na een superontbijt zijn we nog tot Agropoli door Il Cilento gereden. Het is een prachtig landschap en de kust is er heel mooi. Op de weg richting Salerno was het erg druk. Daarna over de Amalfi kustweg naar Arienzo (1 km voor Positano). Dit is echt ook een supermooie kustweg. Het is vandaag zaterdag en dus is het wel wat druk. Na Amalfi wordt het wat rustiger. Een echte aanrader voor wie hier nog nooit geweest is. We hebben een kamer in Holidayhouse Gilda. We zijn een beetje vroeg gearriveerd maar dat is geen enkel probleem. Ze hadden verwacht dat we met de motor waren. Het hele verhaal verteld en ze vonden het erg jammer voor ons en we moesten dan nog maar eens terugkomen met motor. De kamer met ontbijt die we hier hebben is eigenlijk een appartement, er zit ook een keukentje bij. We hebben een terras met uitzicht op de kust en Positano. Helaas kon Jack op de kamer geen Nederlands voetbal kijken. De eigenaresse heeft voor ons gereserveerd in een restaurant waar ze wel satelliet ontvangst hebben. We worden zelfs (gratis) opgehaald door de eigenaar van het restaurant. Na afloop zijn we nog even gaan kijken in Positano. We hebben de bus teruggenomen en wat te eten gekocht voor vanavond. We willen wel eens gewoon hier blijven zitten en niet weer in een restaurant gaan eten, waar we ongetwijfeld weer meer eten dan we willen omdat alles hier zo lekker is.