Afgelopen nacht is het flink koud geweest. Ik (Elly) heb mijn nachthemd met daaronder mijn thermobroek aangetrokken. Sexy he!! Ik heb het in ieder geval niet echt koud gehad. Vandaag het tweede gedeelte van de San Juan Skyway gereden onder een wolkenloze blauwe lucht met in het begin nog witte velden van de vorst. Het was gisteren toch een goed idee om niet door te rijden toen het weer slechter werd. Vorig jaar in Roemenie hebben we zo’n zelfde ervaring gehad, we waren ook gestopt toen het regende, en zie daar, de volgende dag hadden we ook een blauwe lucht. Het is altijd een gokje, maar het werkt soms. De zon warmde het hooggebergte al behoorlijk op. De typische berkenbossen waren nog geheel bladerloos. De bergreuzen lagen onder een dik pak ijs en verse sneeuw en dat was een schitterend gezicht. We hebben het stadje Telluride bezocht; bekend van de verschillende soorten mijnbouw, maar nu vooral een charmante stad met victoriaanse huizen en als skigebied. Daarna kwam nog de Lizard Head pass (10220 feet, ruim 3000 meter). Kortom de San Juan Skyway is wat ons betreft een echte aanrader. Het verste punt richting het oosten hebben we inmiddels bereikt, we gaan nu weer richting het westen rijden. In Dolores nog maar weer eens inkopen en een wasje gedaan en nu zitten we te genieten van een lekker zonnetje (zondag 16 mei, 15.00 uur).

Gisteravond wilden we eens niet zelf iets te eten maken en omdat we toch op loopafstand van Dolores op de campground lagen, zijn we op zoek gegaan. In het eerste restaurant werd je uitgerookt door het oude frietvet. Dan toch maar naar het al eerder geziene restaurant Pondorosa nemen. Je vraagt je soms wel eens af wat een Amerikaan onder een restaurant verstaat. In ieder geval zou in Nederland in zo'n restaurant niemand een tweede keer gaan eten. Vandaag waren we eens niet zo supervroeg wakker (07.00 uur). Hadden we trouwens al verteld dat we onze matrassen individueel vwb de hardheid kunnen instellen, dat is ook luxe. De weg naar Arches National Park loopt van Colarado naar Utah. Weer geen alcohol, in de restaurants wel te verstaan, in de camper is voldoende aanwezig. Het eerste deel van de route gaat door landbouw- en veeteeltgebieden. We hebben zelfs een echt cowboy gezien tussen zijn koeien. Voordat het National Park begint zie je al diverse rotsformaties, bijvoorbeeld in de vorm van een kerk. Hier kwamen we een Schweitzer tegen die de helft van de tijd in Amerika en de andere helft in Zwitserland woonde en werkte. Ook hebben we al een eerste boog (Arch) gezien. Vlakbij de ingang van het park hebben we een campground (Moab Valley). Er staan hier gelukkig veel bomen. Het is de eerste dag echt hotty hier in de States. Nadat we iets gegeten hebben zijn we naar het park gereden. We hebben er diverse Arches gezien maar hebben niet echt veel gelopen vanwege de hitte. Er is maar een weg in het park dus die moet je ook weer terugrijden. De terugtocht liet nog een paar mooie plaatjes zien. Het is heel bijzonder hoe al die bogen en ‘figuren’ zich gevormd hebben door de natuur. We vonden het er wel erg druk, soms kreeg je geen parkeerplek. We vroegen ons af hoe dit in het hoogseizoen gaat en dan bij nog hogere temperaturen. By the way . . . . geen alcohol in restaurants bleek gelukkig niet overal zo te zijn . . . . . . . . De lokale Chardonay en Pinot Gris is zeer aan te bevelen, evenals het restaurant waar we gegeten hebben (Buck’s Grill).

De tweede dag in Moab / Utah zijn we naar het Canyonlands National Park en naar Dead Horse Point State Park geweest. Canyonlands was voor ons een verassing. We hadden over dit park niet veel gelezen of gehoord en hebben het onbevangen op ons af laten komen. In het park zijn heel veel wandelroutes aangegeven en gemarkeerd. De meesten gaan naar mooie uitkijkposten. Wij hebben een tweetal korte trails gedaan en deze waren zeer fraai. Dit is een park om zeker nog een keer te doen en dan vooral om veel wandelingen te maken. De uitzichten op de canyon zijn geweldig en af en toe vang je een glimp op van de Colorado River. Horsepoint State Park is ook mooi maar erg klein en de enige echte highlight is een blik op de Colorado river waarbij deze een u-bocht maakt in de vorm van een hoefijzer. Op het moment dat wij er waren was er een heus onweer met stevige regenval. Wij hebben nadat de regen vrijwel voorbij was nog enkele foto’s gemaakt en die zijn door de donkere wolken toch nog speciaal geworden. Morgen woensdag 19 mei gaat onze reis verder naar Kodachrome State Park. Hier staan we met ons campertje midden in het park en beschikken dan niet over wifi.

Huishoudelijke mededelingen:

We hebben nog een paar foto’s geplaatst die gemaakt zijn door Maria tijdens onze ontmoeting bij Lake Isabella. Guy: bij de foto’s van de voorbereiding staat ook een foto met de hele route, de dunne blauwe lijn is de route die wij volgen. Gelukkig voor M&M dat jullie het vliegtuig retour hebben gehad, we zijn zeer benieuwd hoe het met de Paasjes is gegaan, zij zouden afgelopen weekend terugvliegen vanuit Francisco. Er zijn twee M&Mutjes actief die reageren op onze website en er is al een kleine broeder en zuster strijd ontstaan. De zichzelf enige echte M&M noemende (smelt in de hand niet in de mond) zijn de M&Mutjes uit Urmond waarvan de man in het archiefwezen is terecht gekomen. (kon ook niet zo goed leren op school). De andere zijn mijn onvolprezen neef en eega uit Zeist. Beide koppels voldoen aan het M&M criteria. Wij bemoeien ons er niet mee, wij willen geen herrie op de webvloer.