Bij het vertrek uit Monument Valley kun je nog een tijd lang genieten van al die rode rotsformaties die zo bekend zijn uit de cowboyfilms. De beroemde weg ernaar toe hebben wij nu in tegengestelde richting gereden. Nog even omkijken, fotootje maken en dan doorrijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij het Four Corner Monument. Hier komen de staten Utah, New Mexico, Arizona en Colorado bij elkaar. Helaas was het monument under construction.

Wel weer de bekende Indiaanse marktkraampjes met sieraden, etc. Op een bord stond getekend hoe het nieuwe monument uit gaat zien. Daarna door richting Mesa Verde. Dit wat minder bekende nationale park, een World Cultural Heritage Park, is een waar motorparadijs met veel bochten. Ook met de RV is het natuurlijk een prachtige rit door het park. Het hoogste punt in het park is het Park Point Overlook met 2613 meter. Even koffie gedronken (een halve liter is een kleine koffie) en doorgereden naar Spruce Tree House. Dit is een cliff dwelling die al in de 5 t/m 13 eeuw bewoond werd door de Pueblo’s/Anasazi, die om verscheidene redenen waaronder gebrek aan water weer vertrokken zijn. Het is ontdekt in 1888 door twee local ranchers. De cliff dwelling is voor ca 90% origineel en intact. In het park staan nog enkele van deze huizen maar die kunnen alleen onder leiding van een rancher bezocht worden en aangezien Jack hoogtevrees heeft (je moet nl een ladder van 30 meter verticaal naar beneden) en ik dat eigenlijk ook niet zo goed durf hebben we deze maar overgeslagen. Bij de lodge in het park hebben we heerlijk gegeten. De bediening was er zelfs gekleed in zwart/wit en we hadden een prachtig uitzicht op het park. We hebben op een campground buiten het park gestaan. Waarschijnlijk heb ik (Elly) niet zo goed opgelet want je had ook in het park kunnen staan. Maar gezien de hoogte was deze keuze wellicht toch beter ivm de temperatuur ’s nachts.

Vandaag (zaterdag) hebben we het eerste deel van de San Juan Skyway gereden. Deze gaat vanuit Cortez, via Durango, Silverton, Ouray, Telluride, Dolores naar Cortez. Wij zijn tot vlak na Ouray gereden. Het is een zeer bochtige en stijgende weg die over een aantal passen voert waaronder de Molaspass (10910 feet). Hier kwamen de kleinere versnellingen die de automaat bezit goed van pas. Silverton is evenals Durango een oud mijnstadje. Veel huizen herinneren hier nog aan, weliswaar heeft de commercie toegeslagen en zijn hierin allerlei winkeltjes gehuisvest. Ook staan er nog een aantal Victoriaanse huizen. Tijdens onze wandeling door het stadje begon het een beetje te sneeuwen. Daarna verder gereden naar Ouray. De omgeving van Ouray wordt hier het Zwitserland van Amerika genoemd. Onderweg belanden we in een heuse hagel/sneeuwbui en de weg werd helemaal wit. We hebben nog even overwogen om door te rijden naar Dolores maar zijn toch gestopt in een klein gehucht achter Ouray en hebben er een rustige middag van gemaakt. Wat gelezen, ge-internet en een klein wandelingetje gemaakt. Er is hier nergens een eettent te bekennen dus gaan we vandaag zelf aan de slag.

Wat betreft het weer hier hoog in de bergen is het ook aan de frisse kant maar als het zonnetje komt is het echt warm. Als het te warm wordt zullen we iets van de zon jullie kant uitsturen. Kitty, we denken dat Amerika je zeker goed gaat bevallen. Wij zijn positief verrast, het is een heerlijk land om onderweg te zijn. Het is grappig om te zien dat ook anderen die onderweg zijn ons reisblog lezen. Heel veel groeten voor iedereen en tot hoors uit een nu regenachtig Ouray.