Vanmorgen (10 mei) zijn we vroeg vertrokken vanuit Yermo. De oorspronkelijke planning was om naar Needles te rijden, maar bij nader inzien was dit wel een erg korte route. 150 mijl, waarvan een groot deel via de Interstate 40. Dus hebben we besloten om wat verder door te rijden zodat we morgen minder hoeven te rijden en wat vroeger aankomen bij de Grand Canyon en er hopelijk nog plek vrij is op de campground in het park.

De route vandaag biedt weer tal van afwisselende landschappen, rotsige bergen met diverse kleuren afgewisseld met groene heuvels met yuca’s en andere mooie cactusachtigen.

Als onderbreking van de Interstate hebben we een stukje van de Route 66 gereden. In het begin was het erg slecht wegdek maar later werd dit gelukkig beter. Langs de kant veel vergane glorie, maar ook hele lange desolate stukken waar je nauwelijks verkeer tegenkomt en je ook niets ziet langs de weg behalve dan het landschap. Het is een vrij rechte weg en de hoogste snelheid die je mag rijden is 55 mijl. Een enkele keer is er een historisch Route 66 gebouw opgeknapt langs de route. Onze overnachtingplaats is KOA Seligman, deze ligt ook aan de Route 66 op 5280 feet hoogte. Het hele dorp bestaat uit relikwieën uit de tijd van de historische Route 66. Erg leuk om te zien. We hebben in een van de cafés een echte hamburger gegeten. Overdag hebben we een bijna strak blauwe lucht gehad met weer behoorlijk wat wind, dat zal waarschijnlijk te maken hebben met de hoogvlakte waarop we nu vertoeven. Wat ons opvalt in het verkeer is dat hier iedereen zich aan de snelheid houdt en er niet geduwd wordt om te kunnen inhalen, iedereen wacht gewoon op zijn beurt.

Na vertrek richting de Grand Canyon moesten we eerst nog tanken en hoognodig cash geld halen. Helaas was de bankautomaat bij het Chevron tankstation buiten dienst en moesten we hiervoor naar Williams rijden. Ook deze plaats bezit de nodige Route 66 nostalgie. En ze hebben gelukkig ook een bank. Hierna vervolgen we de weg naar de Grand Canyon. Bij de ingang hebben we voor 80 dollar een pas gekocht die voor alle parken in de USA gedurende een jaar geldig is. Daarna zijn we doorgereden naar Mather campground waar het bij aankomst licht sneeuwde. We kunnen er een plek voor een nacht krijgen, voor een volgende nacht moeten we morgenochtend weer opnieuw naar de office. Het is een krappe plek, maar we staan wel echt geweldig, midden tussen de bomen. Gegeten in de camper en daarna met de shuttlebus richting de echte canyon. Vanuit de bus hebben we al een eerste blik op dit wereldwonder kunnen werpen. Het is echt adembenemend; zo groots. De canyon van Verdon in Frankrijk die ook heel mooi is valt nu helemaal in het niet. De grand canyon doet zijn naam eer aan: 446 km lang, breedste punt 29 km en het diepste punt 1600 meter. We hebben nog een stuk gelopen van de rimtrail en natuurlijk genoten van alle uitzichten in de canyon. Het is erg koud vandaag en onze vierseizoenen jas die we nog gekocht hebben voor deze trip is ons al goed van pas gekomen. We hebben zelfs een beetje sneeuw gehad. Later op de middag werd het iets aangenamer en liet het zonnetje zich weer zien, de wind bleef wel nog koud. Maar op beschutte plekken was het al goed toeven. Volgens Grand Canyon Radio zou het weer morgen beter worden met aangenamere temperaturen. Vandaag is de eerste dag dat we niet vanuit de luie stoel in onze camper kunnen internetten omdat er geen Wifi is.

Na het ontbijt meteen naar de office gegaan om te zien of er weer een plek vrij is waar onze camper kan staan. Deze camping werkt nl alleen met reserveringen (en dat hadden wij niet gedaan) en met de methode wie het eerst komt wie het eerst maalt. Gelukkig kregen we weer een plek, nu een iets grotere. Alleen stonden er nog mensen, je hoeft hier nl pas om 11.00 uit te checken. Maar ook dat was geen probleem, we kregen een bewijs van reservering en dan kunnen we daar later mee langs komen. Wij hadden toch besloten om het deel van de canyon richting Desert View met de overige uitzichtpunten vandaag met de camper te gaan rijden. Het is echt overweldigend en bijna niet te vatten wat je ziet als je op al die verschillende punten staat, de kleuren, de opbouw, de Colorado riviver die je ziet stromen, etc .….. Het is echt heel groots. Nadat we bijna alle uitzichtpunten gezien hadden en we gelunched hebben met zicht op de canyon, zijn we terug naar de camping gegaan om te kijken hoe het met onze reservering zat. Bleek dat ze de plek weer weggegeven hadden aan iemand anders, maar gelukkig hadden ze wel nog een andere plek. Het is weer een mooie plaats in het bos en gelukkig is hij iets groter.

De rest van de dag hebben we weer gebruik gemaakt van de shuttlebus en zijn we naar westend van de canyon gegaan. Hier hebben we stukken gelopen en met de bus gedaan van de Hermits Rest Route. Het is ongelooflijk dat deze canyon er altijd anders uitziet, niet alleen qua opbouw maar ook het licht is geweldig. Aan het einde van de dag werden de kleuren steeds mooier. De Bright Angel trail hebben we helaas niet gelopen, eigenlijk wel jammer want deze liep tot in de kloof, wel een reden om ooit terug te komen. De afgelopen twee dagen hebben we toch maar zelf iets te eten gemaakt, aangezien hier alles op hordes toeristen is ingesteld en er alleen maar selfservice food te krijgen is. We zijn nu doodop van alle indrukken van de afgelopen twee dagen. Morgen gaat de reis verder naar Monument Valley.

Voordat we de Grand Canyon echt verlaten zijn we vandaag nog naar een uitzichtpunt gereden waar gisteren geen parkeerplaats meer was voor de camper. Nog eenmaal genoten van de grootsheid en veel Colorado River; daarna verder richting Monument Valley. Onderweg zijn we nog gestopt bij Little Colorado River Gorge, deze ligt in het Navajo Tribal Park. Het is het hele kleine broertje van de Grand Canyon. Op veel plaatsen kun je allerlei Indiaanse souvenirs kopen varierend van sieraden tot aardewerk. De Indianen wonen in dit gebied in trailers of kleine houten huisjes. Als je in bladen foto’s ziet van Monument Valley lijkt het altijd alsof er niets van bewoning bestaat. Het tegendeel is waar, overal zie je kleine nederzettingen van de Indianen. In Monument Valley hebben we al eerder een plaats op een Gouldings RV gereserveerd. We hebben een mooi uitzicht op de rode rotsen. Vanuit hier kun je een aantal tours maken met een jeep onder leiding van Navajo indianen. Dit hebben we maar niet gedaan aangezien Jack wat last van zijn rug heeft. Deze tochten gaan over onverharde wegen en dus zal het comfort minimaal zijn. Dus liever geen risico. We hebben een stukje gelopen en het Goulding’s museum bezocht en buiten in het zonnetje naar het bekende Western tafereel gekeken die door het zon- en wolkenspel steeds verkleurde. Het echtpaar Goulding is in de jaren ’20 een Trading Post gestart en deden daarbij vooral zaken met de Indianen. Dit is later uitgegroeid tot de Goulding’s lodge, etc. en veel later met een campground en RV site. Nu nog zijn in alle branches Indianen werkzaam. Dankzij Goulding’s is hier ook de cowboyfilm industrie naar toe gehaald. Denk hierbij aan John Ford, John Wayne, etc.

Het is een lang verhaal geworden omdat we de afgelopen 3 dagen geen WIFI hadden. Waarschijnlijk lukt het vandaag nog niet om het op de site te zetten omdat het netwerk hier erg traag is. We gaan het vanavond nog een keer proberen.