Na gisteravond lekker gegeten te hebben, zijn we aan de slag gegaan met de route die we toch iets gaan aanpassen. Eten betekent voor Jack een kinderportie, want meer lukt nog niet.

Vandaag (donderdag 23-10) gaat de route van Ouarzazate naar Foum Zguid en daarna via de desert highway naar Tata. Het eerste deel gaat nog door de bergen over de Tizi-n-Bachkoum (1700m). We passeren weer palmoases en de daarbij behorende dorpen. Het is een zeer fraaie route. Ook zien we oleanders in het wild en natuurlijk de acacia. Nadat we enkele km achter Tazenakht zijn kan Jack opeens niet meer in een hogere versnelling schakelen. Dat is wel even schrikken. Gelukkig is het euvel opgelost na enkele keren opnieuw proberen te schakelen; waarschijnlijk heeft er ergens iets klem/tussen gezeten waardoor het systeem blokkeerde. We vervolgen onze rit weer. In een van de dorpen lunchen we bij Rachid en daarna wordt het echt rijden in de desert met max 37 graden. Het blijft fascinerend dat we hier met onze eigen motoren rijden. Weer zandduinen, woestenij en kloven onderweg, het is toch wel zeer bijzonder.

Vrijdagochtend na de overnachting in Relais de Sables in Tata vertrokken naar Taliouine, het saffraanstadje. Dit is de enige plek in Marokko waar dit kostbaar goud geteeld wordt. Een bijzonder mooie route met voldoende bochten via de R109 naar Igherm door de Anti-Atlas. Alle kleurschakeringen in de bergen trekken aan ons voorbij en dito vormen en geologische verschijnselen. Als toetje steekt een kudde dromedarissen de weg over, ze zijn niet te tellen met zovelen zijn ze. De herders zijn vriendelijk en geven ons een hand waarna ze vragen om een sigaret. Na een stop wordt het landschap anders van kleur en zie je weer verspreid staande bomen, geen bos. Onderweg zien we ook oude bergdorpen die tegen de kam van de berg zijn aangebouwd. Daarna een beetje saai stuk, en dan komt de weg naar Taliouine, deze weg gaat weer omhoog, het stadje ligt op ca 1000m hoogte. Hier overnachten we in camping/auberge Toubkal.

Na 's ochtends nog de laatste saffraankrokussen gezien te hebben, de oogst heeft inmiddels plaatsgevonden, vertrekken we naar de Hoge Atlas. We hebben een paar bloemen met meeldraden en ieder een knolletje (voor ons kruidentuintje) gekregen. Eerst nog een stuk door de groene vallei met veel landbouw en dan beginnen we aan de beklimming van de Tizi-n-TesT. In de Haute Atlas. Het bord met 120 km bochten hebben wij gemist maar Marc en Monique hebben het wel gezien. Het eerste deel van de pas is pas nieuw geasfalteerd, met nog split, en daarna bereiken we het deel dat ze nu gaan verbreden. Hier moeten we ca 40 min wachten omdat ze bezig zijn met het losmaken van stukken rots en dat moet weer van de weg geveegd worden. Dit gebeurt hier nog met kraan en sjofel. Daarna is het alleen nog oude weg rijden en dus smal en zonder afrastering. Het gaat snel omhoog en we hebben fraaie vergezichten. Op 2100m is een uitzichtpunt. Volgens de beheerder kun je bij helder weer tot in de Anti Atlas kijken. Daarna begint de lange afdaling met oude bergdorpen en zowaar water in de rivier. Onderweg gelunched in Asni, was niet zo'n succes. Je kon er wel nog een beetje sneeuw zien op de toppen van het Atlasgebergte en daarna verder naar Riad dar Jemour. Deze ligt achter Marrakech. Het viel op dat de toegang naar Marrakech schoner en minder chaotisch was dan Fez , waarschijnlijk komt dit omdat Marrakech veel toeristischer is. We kunnen de riad onmogelijk vinden. Na een belletje komt de eigenaar ons halen. Een sfeervolle riad in the middle of nowhere, die we na klein stukje onverhard rijden bereiken. Een fraaie tuin met zwembad, mooie kamers en een berbertent waar we eten. Zoals op meerdere plaatsen in Marokko is het water ook hier een probleem, weinig druk, geen warm water. Dit heeft te maken met de droogte en het water moet uit de grond komen. Na het eten zou er weer voldoende zijn.!

Vanochtend lekker ontbeten alvorens we aan de volgende rit door de Haute Atlas beginnen. We krijgen nog een flesje parfum mee van de eigenaar en dan gaan we op weg. Volgens de Trotter is het de hoogst berijdbare pas van Marokko maar niet de spectaculairste (die hebben we gisteren gehad). Het is een mooie rit met goed asfalt over de col du Tichka (2260m) die wel erg druk is, wat niet verwonderlijk is want het is de beste doorgangsweg van Marrakech naar het zuiden. We hebben voor vandaag weer Riad Barbara' gereserveerd. Planning was om vanmiddag naar de kashba Ait Benhaddou te gaan maar we maken er een luie zondagmiddag van.