Afgelopen donderdag zonder regen vertrokken vanuit ons stekje. Helaas heeft dat maar tot ca 11.30 geduurd. Daarna heeft het afwisselend een beetje of een beetje meer geregend. Een mooie route door België en Frankrijk met stille wegen, halfverlaten dorpen en mooie plekjes, om uiteindelijk in Langres te arriveren bij Le Belvedere des Remparts. Een leuke table d'hotes aan de rand van de stad, die gerund wordt door een Amerikaans/Cubaans stel. We hebben er heerlijk gegeten en leuke mensen uit Cornwall ontmoet die op zoek waren naar een huis in de omgeving. Toen ik even naar de kamer was heeft Jack wel heel veel drank misbruikt. Door wat zwaar aan een kant op de tafel te leunen zijn alle glazen met wijn, water, champagne (van het huis) omver gegaan. Met hulp van de Engelsen was alles weer netjes opgeruimd toen ik weer beneden kwam. Het Engelse echtpaar was ook in Marokko geweest en zeiden dat we het plaatsje Essaouri niet mochten overslaan. Dat hebben al meerdere mensen gezegd, misschien moeten we het toch maar gaan opnemen in de route. Vrijdagochtend is het mistig, maar droog. Al duurt dat laatste maar een uur, dan begint het weer heel licht te regenen. De route loopt weer via stille wegen en dorpen, waar veel huizen te koop staan. Voor de lunch een lekkere kop thee met sandwich genuttigd in een Frans dorpscafé. De navigatie stuurt ons daarna een stukje over snelweg, wat verder prima is gezien het weer. Rond 2 uur komt er dan toch een licht zonnetje en inmiddels rijden we weer op kleine d-wegen. We passeren het stadje Cremieu dat beschermd is vanwege het mooie bouwkundige erfgoed. Landschapschilders hebben hier blijkbaar ook veel inspiratie opgedaan. Zeker een plaatsje dat we eens beter willen bezoeken als we meer tijd hebben onderweg. Vanmiddag hebben we zelfs buiten op een terras iets kunnen drinken. Ondanks het mooie weer besluiten we toch nog een stukje snelweg te nemen zodat we niet te laat in St Jean Mauriennes arriveren. Helaas moeten we deze drie dagen nogal wat km afleggen om op tijd in Genua te komen en hebben we geen tijd om onderweg iets te bezoeken. De boot vertrekt zaterdagmiddag om 18.00 uur in Genua, maar we moeten 4 uur van tevoren aanwezig zijn. Nu gaan we eerst wat eten en morgen de laatste km voor de overtocht naar Marokko waar we Monique en Marc zullen treffen en onze rondreis gaat beginnen. Zaterdagochtend vroeg vertrokken omdat we niet precies kunnen nagaan of en zo ja waar er misschien omleidingen zijn ivm de zware regenval. In Genua schijnt het er niet best uit te zien. Om geen risico te lopen hebben we snelweg gereden en dat ging vlotjes, en in Genua zijn we denk ik aan de goede kant binnengekomen waardoor we niets van de chaos hebben gezien. Twee jonge Zwitsers die 2 weken gaan rondrijden in Marokko hebben wel in straten met modder gereden en de ravage die de modder en het water heeft aangericht gezien. In de haven is er eerst passen controle en toen nog police control voordat we de boot mogen betreden rond half vier, het vertrek is twintig minuten eerder dan vermeld op het ticket. Bij de police control heeft Jack een uur in de rij gestaan en toen er eindelijk iemand kwam werden de documenten zowat blind gestempeld. Het leuke van zo lang wachten in de haven is dat je altijd gesprekken kunt aanknopen met andere motorreizigers, zoals de jonge Zwitsers en een Amerikaan. Wat je verder ziet zijn busjes, auto's van Marokkanen die helemaal volgepakt zitten tot hele pakketten bovenop hun auto's. Dit is iets wat we in Nederland kennen uit lang vervlogen tijden, Marokkanen en Turken die met hun, lijkt wel, hele huisraad richting het thuisland reizen. We varen eerst naar Barcelona en daarna naar Tanger Med. Na heel wat gevraag, en iemand gevonden te hebben die engels spreekt, zijn we er uiteindelijk achter gekomen dat dit de nieuwe haven is en dat er geen boten meer aankomen in Tanger city. Nu 48 uur op de boot met een tussenstop in Barcelona van 5 uur. Ongelooflijk! Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Normaliter is het een kwestie van mensen eraf en nieuwe erop. Duurt meestal niet langer dan een half uur tot een uur, deze keer liggen we gewoon 5 uur stil. Wat ook opvalt op deze bootreis is dat het self-service restaurant boordevol zit en matige tot slechte kwaliteit (koud eten) biedt. Ontbeten wordt er door bijna niemand en het normale restaurant is s'avonds nog niet voor en vierde deel vol en overwegend Europeanen. Helaas duurde de douaneformaliteiten langer dan verwacht en hebben we toch een stukje in het donker moeten rijden. Bij aankomst bij het hotel in Tanger werden we verwelkomd door Marc en Monique en ons eerste maaltje genuttigd in Marokko.